Tariq is een 43 jarige man uit Syrië

Tariq is een 43 jarige man uit Syrië en sinds vorig jaar zomer geplaatst in de Crisis Noodopvang aan de Markt in Schijndel.

Hij is met zijn vrouw (35 jaar) en twee kinderen, een dochtertje van 7 jaar (Tia) en een zoontje (Leonardo*) van 2 jaar, uit Syrië gevlucht. Met het vliegtuig. Heel bewust op een veilige manier omdat er bij Tariq maar één ding belangrijk is, de veiligheid van zijn gezin. Met een toeristisch visum de vliegreis naar Nederland maken. Direct na aankomst hebben ze zich gemeld als vluchtelingengezin in Ter Apel. Na 20 dagen zijn ze naar Schijndel doorgestuurd.
Het waarom wordt in het gesprek heel duidelijk. De leefomstandigheden van Tariq en zijn gezin waren moeilijk in Syrië. Een land in oorlog, geen of nauwelijks elektriciteit, nauwelijks water, veel geweld, veel angst. Juist en vooral omdat Tariq christen is en dat geloof wordt in Syrië niet getolereerd. Tariq is bankier en materieel ontbrak het hen aan niets in Syrië. Maar de angst lag voortdurend om de hoek. Vrijwel dagelijks werd Tariq staande gehouden en overrompeld met de dwingende vraag om zich te melden bij het leger. Maar Tariq wil niet vechten tegen anders gelovigen, überhaupt geen wapens gebruiken. Ook en misschien juist niet als christen. ‘Geld is niet belangrijk, veiligheid en samenzijn met je gezin, dat is mijn drijfveer.’

Hij had zich op deze vlucht naar Nederland goed voorbereid. Heel veel boeken gelezen over Nederland, waarbij het hem duidelijk werd dat Nederland een land is met inwoners die andere mensen in hun waarde laten, ook vluchtelingen. Dat de politie in Nederland betrouwbaar is. Tariq vertelt dat de politie in Syrië angstaanjagend en agressief is en hij had zoveel angst voor hen. Hier is hij enorm verbaasd door het optreden van de Nederlandse politie. Zijn gesprek met de Nederlandse politie viel samen met de verjaardag van zijn zoontje Leonardo. Iedere nieuwkomer in Nederland heeft namelijk binnen 14 dagen een gesprek met de politie om aan te melden. Leonardo kreeg zelfs een cadeautje die dag. Het heeft Tariq geraakt en hem gesterkt in zijn mening over de Nederlandse bevolking én politie. Vriendelijke glimlachende mensen, die anderen behandelen als mensen. Tariq hoopt op termijn als vluchteling te worden erkend, hem is beloofd dat uiterlijk vóór september 2024 de beslissing valt. Hij verlangt er zo naar te integreren in Nederland. Hij wil werken, hij wil een fijne toekomst voor zijn gezinnetje. Met structuur en regelmaat. ‘Mijn kinderen moeten zien dat papa werkt voor zijn geld, dat papa iedere dag opstaat en naar zijn werk gaat. Respect ontstaat dan vanzelf. Ik wil een voorbeeld zijn voor mijn kinderen.’ Hier in de opvang probeert Tariq ook een dagelijkse structuur te hebben: op tijd opstaan, eten, wandelen en spelen buiten, middageten, even rusten, taalles of andere activiteiten, samen avondeten en dan opnieuw een uur naar buiten, dan wassen, tandenpoetsen en naar bed. Maar hij voegt eraan toe dat het in deze grote ruimte met veel mensen op elkaar (redactie: er wonen nu circa 80 mensen in alle leeftijden) en rennende kinderen het moeilijk is aan de structuur en regelmaat voor zijn eigen kinderen vast te houden. ‘Maar ik ben heel dankbaar dat ik hier mag zijn, ik wacht rustig af wat er gaat gebeuren. Ik heb het toch niet in eigen hand. Ik houd hoop en wil straks mijn bijdrage gaan leveren aan Nederland, het land wat ons nu veiligheid biedt. Geld maakt niet gelukkig.’

*Leonardo is vernoemd naar Leonardo Da Vinci, een zeer wijs man met heel veel talent.