Wie wordt de nieuwe stadsdichter van Meierijstad? Breng uw stem uit.
Meierijstad zoekt ee nieuwe stadsdichter. Stem mee via www.nobb.nl
Mens op het spoor
Mens op het spoor
Kon ik je maar een knuffel geven
Kon ik je maar troosten
Al je verdriet en angsten ontnenem
Mens op het spoor
Kon ik je maar een kaartje sturen
Dat dan gisteren al was aangekomen
Met precies de juiste woorden
Mens op het spoor
Kon ik maar mijn familie met je delen
Je mag bellen met mijn moeder
En we gaan gezellig bij opa en oma eten
Mens op het spoor
Kon ik je maar vertellen
Dat ik voel wat je nu meemaakt
Ook ik was ooit zo ver geraakt
Vallend in een eindeloos zwart gat
Geen 1 hand die echt toereikend was
Maar dat is allang verleden tijd
Praten bestreed de pijn
Met vrienden die voor me klaarstonden
Liefde heelt alle wonden
Oh mens op het spoor
Kon ik maar van je houden
Maar ik ben nu even ggeïrriteerd
Want mijn trein is geannuleerd
Openlijk dichten
Hoe kom ik toch aan dat dichterlijke in mijn hoofd?
Al die woorden die zich maar vormen tot zinnen,
Wat moet ik er toch mee beginnnen?
Als ik ze er eens uit laat stromen
Zodat er plek voor een nieuwe kan komen
De handeling alleen al doet me goed
Eenzaam zittend aan een bureau
En al snel in een schrijvers-flow
Alles was ik lees en hoor alle dagen
Wordt onbewust in mijn hoofd opgeslagen
Langzaam is de behoefte ontstaan
Om er mee de boer op te gaan
Toch wil ik het maaiveld niet te veel ontstijgen
Want gezegden zouden zomaar gelijk kunnen krijgen
En een hoofd zonder lijf bevat misschien mooi zaken
Maar hoe kunnen die dan nog op het papier geraken?
Toch moet ik mijn verhalen kwijt
Het is daarom dat ik ze de wereld in smijt
Ben ik dan nu dichter?
Of ben ik juist opener?
Thuiskomen
Zoek mijn stad niet in gebouwen
in de feiten in een boek
vinden zul je haar ook niet als je op
plattegronden,
kalenders, of in alleen de winter zoekt
Mijn stad woont niet op de Markt
in de kerk laat ze zich niet zien
vraag je naar haar in verhalen
dan kom je al wat dichterbij misschien
Ze klinkt door open zomerramen
bracht je thuis toen je leek verdwaald
Ze rook zoet naar karamellen
toen je nog net de 158 had gehaald
Ze zit in zoveel heimwee hebben
naar blauw-geel-gras al 's ochtends
vroeg in weemoed naar die mooie avond
met je ouders in de kroeg
Ze zit in momenten van nachtezoenen
onder een bleke staartlantaarn
in voor dag en dauw het park
bewandelen
in de routine van werk naar huis toe gaan
Mijn stad, zo rijk bezaaid met haar verhalen
overal bushokjes vol smart
waar we wachten met zijn allen
op thuiskomen in onze stad