Brandon Versantvoort: “Met mijn gedichten ga ik het gesprek met mensen aan”

Burgemeester van Rooij gaat in gesprek met stadsdichter Brandon Versantvoort.

Van binnen zijn we allemaal hetzelfde, maar als jongen met een getinte huidskleur is stadsdichter Brandon Versantvoort soms bang dat mensen hem veroordelen op hoe hij eruit ziet. Met zijn gedichten probeert hij het gesprek aan te gaan met mensen en te laten zien dat ze niet bang voor hem hoeven te zijn. Dichtkunst draagt bij aan een gevoel van gemeenschap en erkenning en kan mensen samenbrengen: letterlijk en figuurlijk. Dat versterkt. Zo draagt het bij aan Brede Welvaart. Want Brede Welvaart is meer dan het Bruto Nationaal Product. Sociale cohesie is een belangrijk aspect: als mensen zich verbonden voelen, elkaar helpen en samenwerken verbetert dit die Brede Welvaart.

Transcriptie

Kees van Rooij:
Ik ben Kees van Rooij, burgemeester van de mooie gemeente Meierijstad. In deze podcast ga ik in gesprek met mensen over brede welvaart. Wat is eigenlijk brede welvaart? Brede welvaart gaat in de kern over het welzijn van mensen. Het is een maatstaf voor alles dat mensen van waarde vinden. En hoe bereiken we dat zoveel mogelijk mensen het goed hebben in onze gemeente? Vandaag ga ik in gesprek met onze stadsdichter Brandon Versantvoort. Brandon, welkom.

Brandon Versantvoort:
Ja, dankjewel.

Kees van Rooij:
Ik vind het leuk om jou vandaag eens in de uitzending te hebben, omdat wij bij het thema brede welvaart allerlei kanten belichten. Het leek mij ook wel speciaal om met de stadsdichter daar eens over te praten. Maar voordat we dat doen eerst, wie is Brandon Versantvoort?

Brandon Versantvoort:
Zoals je al zei, ik ben dan de stadsdichter van Meierijstad. Dus in opdracht van Meierijstad, de gemeente en de bieb doe ik allerlei opdrachtjes.

Kees van Rooij:
Maar je bent niet als stadsdichter geboren, hè?

Brandon Versantvoort:
Nee, dat klopt. Ik ben geboren in Tilburg, maar vanaf mijn eerste paar weken woon ik al in Veghel, tot mijn 21ste.

Kees van Rooij:
Dus je bent hier opgegroeid. En hoe is bij jou die interesse voor het dichten naar boven gekomen?

Brandon Versantvoort:
Het begon met rap. Rap betekent ook Rrythm And Poetry. Ik probeerde altijd raps te schrijven, maar dat ging me niet zo goed af. En toen kwam ik Spoken Word tegen, waar ik me niet zozeer op de beat hoefde te focussen. En kon ik meer gewoon echt zeggen wat ik echt wilde.

Kees van Rooij:
Mooi. En in deze podcastserie waar we het hebben over brede welvaart, gaat het dus niet alleen over economie en economische kengetallen, maar ook over hoe wij samenleven. En hoe wij die welvaart met z'n allen ook verdelen, hè? Dat iedereen mee kan doen en iedereen meedoet. Wat kan een stadsdichter daar volgens jou aan bijdragen?

Brandon Versantvoort:
Poeh, dat is een goede vraag. Ik denk dat ik met mijn poëzie mensen dichter bij elkaar kan brengen. Ik kan... Een van mijn krachten is om harmonie te creëren. Juist met mijn poëzie probeer ik vanuit verschillende invalshoeken te kijken. En mezelf in te leven in een ander. Maar ook heel erg vanuit mijn eigen perspectief te schrijven. En daarin hoop ik dat mensen zich terug kunnen vinden in wat ik schrijf.

Kees van Rooij:
Ja. Jij kijkt letterlijk door jouw bril naar de ander en jij vertaalt dat in poëzie. En als je dan zo in Meierijstad rondloopt en kijkt. En wat inspireert jou dan tot nieuwe gedichten?

Brandon Versantvoort:
Ik vond het altijd heel fijn om in Meierijstad op te groeien. Omdat ik ben opgegroeid op de Bundersschool en op ’t Ven. Daar zijn heel veel verschillende soorten mensen. Er zijn heel veel verschillende kleurtjes en afkomsten. Dus ik heb ook een heel breed perspectief kunnen krijgen over wat er zich allemaal afspeelt. Welke culturen er zijn in Meierijstad. En dat heeft mij een bijzonder perspectief gegeven.

Kees van Rooij:
Ja. En hoe kunnen wij dat terug merken als wij naar jouw gedichten luisteren? Licht jij dan bepaalde dingen uit jouw ervaringen eruit in die diverse samenleving? Of hoe doe jij dat? 

Brandon Versantvoort:
Ja, ik vind het echt een hele lastige vraag om te beantwoorden.

Kees van Rooij:
Waar ging jouw laatste gedicht over?

Brandon Versantvoort:
Over fietsen. Ja, de snelfietsroute is gekomen. En toen heb ik een heel plat, of ja niet plat, maar een heel luchtig gedicht over fietsen geschreven. Maar ik heb gisteren toevallig een gedicht gedaan. En dat gaat dan over dat we eigenlijk allemaal precies hetzelfde zijn. We zijn allemaal C'tjes, H'tjes, O'tjes en N'tjes. Koolstof, stikstof, waterstof en zuurstof. Dat zijn we allen voor 95%. Dus ongeacht welke kleur je hebt, of welke afkomst, we zijn allemaal precies hetzelfde. We hebben het ook wel eens over rassen. In de mens heb je helemaal geen verschillende rassen. Je hebt alleen net iets anders pigment. En net iets andere gelaatstrekkingen. Dat is het fenotype, dus alleen wat je van de buitenkant ziet. Maar echt de verschillende rassen, zoals je kan hebben bij koeien of net wat. Dat bestaat überhaupt niet. En dat probeer ik dan met mijn gedicht te vertellen. Dus daarin kun je dat wel horen bijvoorbeeld.

Kees van Rooij:
Ja, je zei straks al, jij probeert de verbinding te maken tussen mensen. En je zegt, ik zie een diverse omgeving. Mensen van allerlei verschillende komaf, verschillende bezigheden. En dan tegelijkertijd zeg je, maar toch zijn we eigenlijk allemaal hetzelfde. Want als je kijkt naar de elementen waaruit we zijn opgebouwd, is dat allemaal identiek. Dus op die manier probeer je dan de verbinding denk ik weer te maken van samen.

Brandon Versantvoort:
Toen de PVV, toen er heel veel op de PVV gestemd werd, PVV grootste partij. Ik als een jongen met een getinte huiskleur, dan maak ik me zorgen. Dan denk ik, oh, hoe kijkt een ander naar mij? Hoe kom ik over op een ander? En dan ben ik bang dat ze mij veroordelen op hoe ik eruit zie. Dus ik probeer dan met mijn gedichten of gewoon door gesprekken aan te gaan, mensen te laten zien dat ze niet bang voor me hoeven te zijn. En dat we ondanks de verschillende kleuren en de verschillende cultuur, dat we eigenlijk gewoon allemaal hetzelfde zijn.

Kees van Rooij:
Krijg jij dan ook reacties vanuit andere jongeren? Misschien ook wel van andere afkomst. Dat die zeggen, Brandon ik herken me in wat jij nou zegt. Wat jij nou voordraagt. 

Brandon Versantvoort:
Jazeker. Dan merk je op het podium dat er heel veel raakvlakken zijn in wat mensen schrijven. Iedereen heeft wel eigenlijk dezelfde soort struggles. En het mooie is als je schrijft en naar elkaar gaat luisteren. Ja, dat verbroedert ook al, ja.

Kees van Rooij:
En kan op die manier dichten en dichtkunst of kunst in zijn algemeenheid bijdragen aan die brede welvaart, aan het samenleven? 

Brandon Versantvoort:
Ja, muziek is een universele taal, hè?

Kees van Rooij:
Ja.

Brandon Versantvoort:
En ja, dichten is dan wel met een bepaalde taal. Maar het kan ook weer universeel zijn, inderdaad.

Kees van Rooij:
Zeker. En ook...

Brandon Versantvoort:
Op een emotioneel vlak.

Kees van Rooij:
Ja, en je verwoordt het net weer anders als iedereen het normaal in spraakgebruik zou doen. Dus dat kan mensen ook weer op een bijzondere manier, denk ik, raken.

Brandon Versantvoort:
Ja, je bent als dichter constant bezig om zeg maar nieuwe gezegdes te creëren of linkjes te leggen binnen die woorden. En op een heel speelse en leuke manier toch wel iets belangrijks en iets dieps over te brengen.

Kees van Rooij:
Ja. En daarmee draag je ook, denk ik, bij aan die gemeenschap, hè?

Brandon Versantvoort:
Ja, dat denk ik ook wel, inderdaad.

Kees van Rooij:
En het op een goede manier met elkaar samenleven. En misschien ook wel dat stukje veiligheid te borgen van... Hé, want herkenning levert soms ook al heel veel steun op, hè? Van, ik hoef me niet alleen, inderdaad druk over te maken of onveilig te voelen, als dat bijvoorbeeld een thema zou zijn.

Brandon Versantvoort:
Ja, het brengt mensen samen. Gewoon letterlijk alleen al in een zaal om die avond poëzie te luisteren. Maar ja, ook door meer herkenning in elkaar te vinden, inderdaad.

Kees van Rooij:
Zijn er nog dingen die jij zou wensen in Meierijstad? Waar wij de dichtkunst in het kader ook van... Ja, die samenleving nog verder zouden kunnen... Gezicht zouden kunnen geven, een podium geven. Of in ieder geval dat we meer mensen daarmee zouden kunnen raken.

Brandon Versantvoort:
Het gevoel van samen voor Meierijstad. Er schiet mij gewoon iets te binnen en ik weet niet of dat een goed antwoord is, maar... Toen ik, met Fabriek Magnifique moest Nederland tegen Turkije voetballen. En toen stond ik met allemaal mensen in oranje naar de beeldschermen te kijken. En toen dacht ik, waar zijn alle Turkse mensen van Meierijstad? Want die wonen hier ook. Die zijn net zo ver van de beeldschermen als de anderen. Waarom staan we niet met z'n allen te kijken? Ik denk dat daar een stukje verbetering in ligt. Om mensen van andere afkomsten ook mee te krijgen in onze witte hobby’s of evenementen. Dat je daarin kijkt van... Hoe kunnen we ervoor zorgen dat echt iedereen in Meierijstad er is en bijdraagt aan deze evenementen of deze dingen. En met poëzie zie je al best wel goed dat die inclusie er wat natuurlijker is. Dus ik denk dat daar nog wel wat te winnen valt.

Kees van Rooij:
Ja, nou ik vind dat een heel mooi antwoord. Want eigenlijk zeg je, die multiculturele samenleving die we steeds meer aan het worden zijn... Heb daar aandacht voor. En daar kan wellicht poëzie of andere kunsten kunnen daar ook een bijdrage aan leveren. Dat die brede welvaart voor iedereen die hier woont en werkt geldt.

Brandon Versantvoort:
Ja, ja.

Kees van Rooij:
Mooi. Dankjewel, Brandon.

Brandon Versantvoort:
En jij ook heel erg bedankt.

Kees van Rooij:
Beste luisteraars, nu dachten we met de pot... Alles klaar te zijn. We sloten af. Maar toen kwam Brandon nog het verhaal hoe hij zijn dichtkunst verder gaat verbreiden onder de jongeren. En dat was ook wel een heel mooi item waarvan ik dacht, dat moeten we toch ook nog even meenemen.

Brandon Versantvoort:
Ja, ik ga binnenkort naar de Kluis. Het is eigenlijk een inleidende workshop. Meer om te kijken wie zijn de jongeren van Meierijstad, van Veghel in ieder geval. En zijn er wat leuke schrijvers en rappers en weet ik het allemaal, die ertussen zitten. En daarmee kan ik ook meteen in het gesprek met de jeugd en kijken wat er in de jeugd heel erg speelt op het moment. Ja.

Kees van Rooij:
Ja, en misschien inspireert dat jou ook wel weer tot nieuwe gedichten om die gevoelens te vertolken.

Brandon Versantvoort:
Inderdaad. En hopelijk vind ik nog meer potentiële nieuwe stadsdichters voor Meierijstad om het af te dragen aan hen.

Kees van Rooij:
Ja. Nou, dat zou mooi zijn. Veel succes.

Brandon Versantvoort:
Ja, dankjewel.

Kees van Rooij:
Bedankt voor het luisteren naar deze aflevering van mijn podcast. Vond je het interessant en wil je meer luisteren? Abonneer je dan via je favoriete podcast app.